Weer licht in de duisternis

Er staat hier een lantaarnpaal voor het huis. Hij staat precies tegenover de oprit aan de andere kant van het weggetje, schuin tegenover het huis.

Enorm fijn 's winters! Door de sneeuw (=licht) en de lantaarnpaal kan ik overal bij deuren en zo sneeuw ruimen, heel goed zicht ook al is het aardedonker en dat is het hier, aardedonker. Daarom ook zie je hier altijd zo onnoemelijk veel sterren.

We hebben zelf natuurlijk ook wel een paar buitenlampen, maar die verlichten erg plaatselijk. 

's Zomers zijn de lantaarnpalen 24 uur per dag uit, het is dan immers aldoor licht. 

Eind augustus werden de lantaarnpalen weer ingeschakeld. 
"Onze" deed het niet...

Een e-mail gestuurd naar ene meneer Engström bij Strömsunds kommun die o.a. verantwoordelijk is voor de straatverlichting. Er kwam geen reactie, die ik ook niet verwacht had, maar er volgde ook geen actie.

Elk najaar worden alle lantaarnpalen gecheckt en dus hoopten we dat zij opdracht zouden krijgen onze ook te maken. Afgelopen week zagen we toen we naar het dorp reden dat alle lantaarnpalen langs de grote weg een nieuw soort lamp kregen. Toen ik ze later in de buurt opmerkte ben ik eropaf gestapt en heb gevraagd of ze opdracht hadden om ook de tweede lantaarn aan "den gamla vägen till Dorotea" na te kijken. Niet dus. 

Hij vroeg of hij van de gemeente was die lantaarn, ik zei van JA. 

"Dan doen we het!" zei hij. Maar om vijf uur gingen ze naar huis en de volgende dag kwam er geen mens meer, ze waren klaar! Ik ging ervan uit dat ze dachten dat ik het wel mis zou hebben en dat hij niet van de gemeente was. Ik was zwaar teleurgesteld.

Toevallig was Bosse bij Clas gisteren. Van Bosse kochten we dit huis vijf jaar geleden. 

Ik hem nog eens gevraagd en ja het is een lantaarn van de gemeente. Maar ja, Bosse zei dat hij op geen enkele kaart van de gemeente staat. 

"Clas en ik kunnen hem wel vervangen." Ik zei dat dat veel te gevaarlijk zou zijn. 

Een uurtje later stond Bosse aan de deur met een grote smile en een grote lamp in zijn hand, een Philips Comfort 150 W. Ze hadden Clas zijn tractor bij de lantaarn gezet en hadden op de "vork" drie pallets gelegd en daarop een ladder! 

Levensgevaarlijk, maar wij zagen het niet gebeuren, we zaten te lunchen. Jammer genoeg heb ik er geen foto van gemaakt.

Ik met die reuze lamp (23 cm lang) naar Elkedjan. 
Nee, zo'n lamp hadden ze niet op voorraad. Tja, een heel grote lamp met een heel grote fitting, dat hij niet achter de verkoopster lag tussen de andere lampen kon ik ook wel zien. Maar ze was achter gaan kijken. Hij kon wel besteld worden en ze schrok en toen ze de prijs tegen mij zei schrok ik ook... 

Hij kost 655 SEK, zeg maar 70 euro! Nog maar niet besteld dus.

Toen naar Harry van Hotings camping. Misschien wist hij raad. 
"Ga je toch niet kopen!" zei hij. "Vanavond zie ik iemand van (zoiets als) openbare werken van de gemeente en ik vraag hem zo'n lamp! Kom morgen maar terug, dan heb ik nieuws."

Later in de namiddag zagen we een auto van Strömsunds kommun aankomen, zit een man in die naar de lantaarn kijkt. Ik ren naar mijn jas en schoenen en terwijl ik buiten kom wil hij net weer wegrijden. Raampje open, ik het hele verhaal verteld. Hij was niet te spreken over het feit dat ik in augustus al naar meneer Engström had gemaild en dat die er niets mee had gedaan. Twee weken geleden nl. werden de lantaarns in het dorp al nagekeken en dan had deze gelijk meegenomen kunnen worden. Nu beloofde deze man dan dat de lantaarn op korte termijn zou worden gemaakt, er zou zelfs een moderner armatuur aan komen. 

Waarom kwam hij eigenlijk? Laat hij nu toevallig ook bij Elkedjan geweest zijn toen ik er kwam. Ik had wel zo'n auto van Strömsunds kommun zien staan, maar zag geen bekende. Als ik hem gezien had zou ik hem zeker herkend hebben van die keer dat wij geen water hadden. Hij was in het kantoor toen ik in de winkel was en hoorde later het verhaal over mij en over de lamp die ik wilde hebben. Degene die me bij Elkedjan hielp weet wel waar we wonen. 

Klik op de foto voor groter beeld

Ze lieten er geen gras over groeien, vanmorgen waren ze er al! We hebben weer licht in de duisternis. Ik ben er erg blij mee, het is ook prettig wanneer ik 's avond met de honden naar buiten moet. Voor Peter is het helemaal fijn als hij in het donker naar buiten moet. 

Vandaag nog even naar Harry gereden. Op dat moment zou hij alleen een lamp met te kleine fitting hebben kunnen krijgen en dus kon ik vertellen dat het niet meer hoefde en dat de gemeente de lantaarn gemaakt heeft.

"Kanon!" zei hij, "Kanon!" oftewel "Fantastisch!"

Gon

Primeur!

De primeur is de sneeuwpop van Rosali op 21 oktober.

Wat vloog de tijd en wat was het gezellig dat Silvia en Rosali hier waren. Het weer was ons jammer genoeg niet gunstig gezind, we hebben de zon niet gezien. Bewolkt en somber. Sneeuwval op de koop toe en gladde wegen. Het mocht de pret niet drukken, Rosali vond de sneeuw helemaal geweldig en maakte deze sneeuwpop. Later maakte ze, met behulp van lege yoghurtemmertjes als vorm, een "hekje" om de sneeuwpop zodat Rushy en Sim hem niet zouden kunnen beschadigen 

Lekker eten bij de Thai, dit zijn Rosali en ik.

Ze moesten weer een kleine 600 km terugrijden naar Arlanda - Stockholm. Gelukkig waren de wegen toen schoon. Ze waren net op tijd weg, want toen kwam de sneeuwstorm die gisteren 15 - 20 cm sneeuw bracht. 

De sneeuwstorm op 23 oktober die 15 - 20 cm bracht.

De hele dag sneeuw. Afgelopen nacht ging de temperatuur naar waarden van net boven nul en nu is het mooie eraf, de sneeuw is prut en morgen zal er wel niet veel meer van over zijn. Begin volgende week wordt het weer + 10 graden met zon. Eigenlijk had van mij de sneeuw mogen blijven liggen. Ik ben er helemaal klaar voor, voor vorst, sneeuw en zon. Zomer wordt het voorlopig toch niet en dus mag van mij het kwakkelen stoppen. Ik vond dan ook het bericht van Els op Facebook vandaag zo leuk. Ze plaatste een foto van de webcam van Vilhelmina (ca. 60 km ten noorden van Hoting), een foto met sneeuw dus. Dit was haar opmerking onder de foto: "Hunker naar echte winter en dit soort beeld buiten. Heerlijk vind ik dat, ook al moet ik er iedere dag met de fiets door."

Ik reageerde daarop met: "Geweldig Els, is er toch iemand in NL die mij begrijpt  !"

Zijn er nog meer winter liefhebbers?

Gon

Morgen komt ze!

Morgen komt ze, mijn lieve bovenste beste vriendin Silvia! Ze neemt haar dochtertje Rosali mee. We verheugen ons er allebei heel erg op! Ze vliegen op Stockholm en daar heeft Silvia een auto gehuurd bij Hertz. Ze hebben dus nog een flinke rit voor de boeg en het zal tegen de avond zijn dat ze hier aankomen. De tijd zal te kort zijn, dat is nu al zeker, woensdag moeten ze alweer terug.

We missen elkaar best en kunnen nu dan een paar dagen heerlijk bijpraten (toch anders dan via Skype) en dingen gaan zien en/of bezoeken. 

We hebben er zin in!

Welkom Sil en Rosali!

Gon

M'n vogelkijkhut

Afgelopen nacht hadden we weer lichte vorst, een beetje rijp dus. Het hele jaar wonen ze hier om ons heen, (op het moment acht) Vlaamse gaaien. 's Zomers zie je ze wel maar redden ze zich goed in de natuur, maar nu komen ze dus bietsen. Het is altijd erg leuk om vogels gade te slaan vanuit mijn vogelkijkhut. Soms zie ik ze wel op een afstand van amper een meter. Heel stil staan dus en genieten. Erg leuk om ze dan van zo dichtbij te zien. Mijn kijkhut heeft zes verschillende uitzichtpunten. 

Ik vond een foto uit warmere tijden waarop een van de zes raampjes van mijn kijkhut te zien is. Ons hele huis is n.l. onderkelderd en de onderste helft van de "bovenlichten" oftewel de raampjes zijn precies goed voor mijn ooghoogte. Ik ga mijn fototoestel daar maar eens een poosje neerleggen denk ik, wellicht op een statief zetten, nog beter...

Gon

Even bijpraten

Het is even geleden dat ik sprak over Peter en zijn mobiliteit. Dit komt omdat er gewoon geen doorbraak was, geen goed nieuws. Nu we voorzichtig optimistisch kunnen zijn aangaande de nabije toekomst zal ik jullie even bijpraten. 

Ongeveer een maand geleden kon Peter zijn nieuwe beenprothese ophalen, d.w.z. passen en wanneer hij goed zou passen meenemen. De wond was na acht weken niet kunnen lopen eindelijk dicht, maar nog wel kwetsbaar. De prothese paste goed en dus nam hij hem mee. Hij was aldaar heel kort even geprobeerd tussen een "brug", dus steun met beide handen en ook met krukken.

De volgende dag thuis oefenen om te lopen met krukken erbij, hij had n.l. geen vertrouwen in het been en klaagde dat het steeds onder hem vandaan dreigde te slaan. Hij vond het been levensgevaarlijk. Ik zei hem dat ik het onderste deel zo ver naar voren vond staan, anders dan bij vorige protheses. Hij ging ermee terug en het onderste deel werd vijf centimeter (!) naar achteren gezet. Eenmaal thuis ging het wel beter, maar nog steeds met krukken en nog steeds totaal geen vertrouwen in de prothese. 

Om kort te gaan, hij is diverse malen teruggegaan en toen begon hij aan het revalidatie- programma. Intensieve middagen met fysiotherapie, ergotherapie en looptrainingen met veel tips en trucs. 

Toen hij na de eerste middag thuiskwam zag ik een heel andere Peter, liever gezegd, ik wist niet wat ik zag. Niet alleen liep hij zonder krukken of wandelstok, maar ook zijn uitstraling was totaal anders, blij, opgewekt en dus was ik ook blij, heel blij!

Drie jaar lang heeft hij met een slecht passende prothese gelopen (van een ander bedrijf). Deze paste niet goed (waardoor je blaren krijgt), maar dreigde ook steeds af te glijden. Hierdoor had hij zich een heel verkeerde manier van lopen aangewend. Zag hij eerst die revalidatie niet zo zitten, het was niet nodig want hij wist heus wel hoe je met een prothese moest lopen na zoveel jaren, het bleek hard nodig te zijn. 

Meerdere intensieve middagen, waarna hij steeds aardig moe was, volgden en steeds zag ik vooruitgang. Vandaag viel het me op dat hij weer mooier liep en gaf hem een grote pluim.

Dus Peter is weer mobiel, heeft vertrouwen in zijn nieuwe "been" en loopt zonder krukken. 

Voor wie zich geen idee kan vormen bij de prothese, hij ziet er ongeveer zo uit.

Het deel "onderbeen" is inmiddels bekleed met schuimrubber en voorzien van

een huidkleurige soort pantykous waar overheen dan een gewone sok en 

schoen kan. Het lijkt dan bijna net echt :-).

Hierdoor zijn we optimistisch voor de nabije toekomst. Voorlopig kunnen we blijven zitten waar we zitten. Wel zullen we goed gaan nadenken wat we na de nabije toekomst kunnen doen. Wat kunnen we aanpassen als het toch minder wordt of gaan we in Zweden een beter passende woning zoeken, die niet aangepast hoeft te worden, of... gaan we kleiner en aangepast wonen in NL.  De tijd zal het langzaamaan wel leren. En als ik het over NL heb dan is dat (hopelijk) wel in een heel verre toekomst. Voor nu hopen we nog jaren en jaren te kunnen genieten in Zweden!

Gon

Dierendag?

Vandaag moest ik onder zeil bij de dierenarts. Ze vonden het weer nodig naar mijn gebit te laten kijken, tandsteen te verwijderen en schoon te maken. Gelukkig hoefde er nu niets getrokken te worden. Ik vind het nooit zo leuk, maar ja, ze willen voor mij een leuke oude dag (ik ben nu eenmaal vijftien) en dus ook dat ik geen kiespijn heb of krijg. Op deze foto ben ik trouwens nog wel een paar jaar jonger. Inmiddels ben ik aardig grijs. Ik kon niet zo snel een andere vinden, daar is het vrouwtje beter in thuis. En tja, ik wil ook nog wel een beetje voor de dag komen!

Al is ze niet echt mijn vriendin, ik geloof dat Sim ook nog iets wil zeggen...

Ja, ik wil ook nog wel iets kwijt. Toen we laatst aan het wandelen waren, waarbij ik altijd zo'n tuigje van Rushy aan moet omdat ik nogal, zeg maar zeer snel loop en dus ook soms trek en dat dat slecht zou zijn voor mijn nek, ging het vrouwtje zomaar uitrusten op een heel grote zwerfkei. Ik heb gelijk protest aangetekend zoals je op deze foto kunt zien. Ik was het er helemaal niet mee eens en maakte dat verbaal net zo lang duidelijk tot we weer verder gingen. Mijn neus moet nu eenmaal over de grond, waar ik ook ga. Het liefst zeer grote afstanden. Niemand gelooft dan ook dat ik al acht jaar ben.

Laatst was het dierendag, vrouwtje heeft er niet eens over geschreven. Maar ja, waarom zou ze ook eigenlijk? 

Bij ons is het elke dag dierendag!

Rushy & Sim

p.s. We moesten nog zeggen dat vrouwtje eerdaags zal schrijven over hoe het nu gaat met Peter zijn been.