Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 30 januari 2011

Zweedse spin

Vandaag ben ik niet zo fit. Een beetje lamlendig dus. Ik ga dus eens een beetje vroeg naar mijn bed en maak me er vanavond een beetje gemakkelijk van af hier. Ik hoorde van de week iets op het nieuws en dat onderwerp borduurt eigenlijk wel mooi verder op mijn logje (:-) van gisteren. Want hoe gruwelijk kan het leven worden? 
Een levende spin van enkele centimeters (!) groot is na bijna een maand uit het oor van een Zweedse vrouw verwijderd. Ik ben helemaal niet bang voor spinnen, maar laat een spin mijn oor (of welke lichaamsopening dan ook) maar liever niet verkiezen als zijn tijdelijke onderkomen :-)
De ongelukkige vrouw klaagde de laatste tijd over de achteruitgang van haar gehoor en dacht dat om een verstopping door oorsmeer ging. Toen zij een ‘krabbend geluid’ (ja, blijkbaar kan de berichtgeving iedere gruwelijkheid overtreffen) hoorde, besloot de vrouw naar de dokter te gaan om haar oren te laten uitspuiten. Daarbij kwam de nog springlevende spin uit haar oor gespoeld. De zwarte spin is waarschijnlijk in haar oor gekropen toen de vrouw sliep. Het Zweedse roddelblad Expressen meldde woensdag dat ze zich herinnerde vier weken voor haar bezoek aan de arts een spin op haar bed te hebben gezien. Ze woont in de omgeving van Stockholm die vrouw, en ook die spin. Misschien hadden jullie dit bericht zelf ook al gehoord. Zo niet, dan doe ik er vast veel van jullie een plezier mee, vooral twee vriendinnen van mij, Suzan en Silvia bijvoorbeeld. Zij zijn ECHT bang van spinnen. Nou hier komt hij meiden, de spin uit het nieuws:

Sorry, ik kreeg hem er niet kleiner op, anders had ik dat wel voor jullie gedaan, verkleinen bedoel ik.

Zo, dan ga ik me nu lekker naar de badkamer begeven en dan een heerlijk lange nacht afdraaien. Ik hoop dat morgen dan weer de oude ben.

Ik wens alle volgers van mijn blog een heel mooie week toe!

Liefs van

zaterdag 29 januari 2011

De hooiwagen


In het mooie landschap van Jämtland stond een huis in de sneeuw. Er scheen nog licht door de ramen naar buiten. Ook van beneden, waar de badkamer was. De vrouw die er woonde was in de fijne badkamer waar ze altijd graag kwam. De badkamer was wit betegeld met één rand met rode tegels. Op de vloer lagen grijze tegels. Ze had een handdoek gepakt en die binnen bereik van de douche gelegd, schoof het gordijn opzij en deed de thermostaatkraan open. Tot ze schrok en de kraan onmiddellijk weer dicht deed. Daar zag ze hem weer, de hooiwagen, en als ze hem niet snel zou oppakken zou hij in grote moeilijkheden komen door al het water, dat vooral ook lekker warm was. De vrouw hield n.l. van lekker warm en lekker lang douchen. Goh, wat kon ze daar van genieten, nog meer eigenlijk door het feit dat ze dit warme water ook wel aan zichzelf te danken had. Had ze immers niet zelf het hout naar binnen in de stookruimte gekruid en de kachel lekker opgestookt?! Heerlijk stond zij daar altijd te mijmeren over van alles en nog wat, terwijl het warme water langs haar naar beneden gleed. Wat ontspannend vond ze dat. Maar nu even wachten, want daar is hij, de hooiwagen. Voorzichtig pakte ze hem op en bracht hem naar de andere kant van de badkamer. “Domoor!” zei ze, “als je hier komend voorjaar nog levend uit wilt komen, moet je niet op de douchevloer komen! Dan kan je beter aan het plafond gaan hangen.” “Ja, maar ik was op zoek naar mijn vrouwtje,” zei de hooiwagen, “toen we de winter voelden naderen en dit huis hadden uitgezocht om te overwinteren, zijn we elkaar hier ergens kwijtgeraakt!” “Maak je maar geen zorgen,” zei de vrouw “ik heb haar pas nog gezien in het stookhok.” Dit was inderdaad waar, maar al weer even geleden en de vrouw wist niet of die hooiwagen nog leefde. De hooiwagen in de badkamer had het natuurlijk wel beter bekeken om in een vochtigere omgeving te gaan zitten, dan die in het stookhok waar het erg warm kan worden. “Ze heeft zich daar inmiddels verstopt.” zei de vrouw om de hooiwagen niet onnodig ongerust te maken “Komend voorjaar zal ik jullie bij elkaar buiten zetten bij de dan opkomende varens.” “Echt waar?” vroeg de hooiwagen. “Ja, echt waar”. “O.K.” zei de hooiwagen, dan kan ik nu met een gerust hart weer aan het plafond gaan hangen.” De vrouw had de hooiwagen in de badkamer begin december al gezien en verwonderde zich over zijn aanwezigheid. Ze had het niet verwacht, omdat ze ze nog niet in het deel van Zweden, waar ze woonde, had gezien. Ze had er zelfs nog helemaal geen spinnen gezien die webben maakten. Een hooiwagen maakt ook een provisorisch web, men noemt de hooiwagen ook wel trilspin. Dat trillen doen ze in hun web. Ze begreep eigenlijk niet dat er geen spinnen in webben voorkwamen. Luilekkerland zou het zijn geweest met al die muggen ’s zomers. De enige spinnen die ze had gezien waren heel erg klein, liepen heel snel en maakten geen web. Het huis waar ze in woonde bleef in de herfst dan ook lekker schoon. Geen spinnenpoep op de kozijnen of waar dan ook. De vrouw was niet bang voor spinnen en begreep gillende vrouwen dan ook niet. Ze was opgegroeid in een omgeving waar altijd veel spinnen waren, bij haar ouders op de kwekerij. Haar moeder was ook niet bang van spinnen en als die ze in huis vond, bracht ze ze naar buiten en in geen geval in de stofzuiger. Gruwelijk zou dat zijn. De vrouw was net zo, ze had nooit anders gezien. Vandaar ook dat de hooiwagens bij haar mochten overwinteren. Ze hoopte dat ze eind maart zouden halen, zodat ze ze voor haar vakantie naar Nederland, buiten kon zetten. Tevreden over het feit dat de hooiwagen nu niet kon verdrinken, zette ze de kraan weer open en ging heerlijk genieten van haar eindeloos lekkere douche... Was de vrouw niet een beetje gek eigenlijk? Jazeker, op dieren. Een beetje overdreven misschien, maar met de hooiwagens kon ze niet anders. Als ze hen nu buiten zou zetten, zouden ze zeker dood gaan.

vrijdag 28 januari 2011

Nog steeds dooi

De afgezakte plak sneeuw hangt hier nog steeds net zo op/aan het huis. Het druppelt als een gek bij +3. Van de carport waar de auto in staat, was het al afgegleden. Ik heb het gelijk opgeruimd, want als het weer gaat vriezen, komt de auto nooit over zo'n klont ijs heen. Maar er was ook veel dooiwater van datzelfde dak afgekomen en dat was op de ijskoude grond bevroren. En daar lag Gon dan. Het is net of je heel lang onderweg bent als je valt, want in die korte tijd kan je heel wat denken. Ook zo van, ja, ja, ik ben al 56 en mijn moeder had al vroeg erge osteoporose, misschien heb ik dat ook wel en breek ik zo iets. Maar alles is nog heel :-) Zelfs niet blauw. Er viel haast niet te lopen. Peter kan dan ook niet naar buiten, want een prothese gaat zijn eigen weg en glijdt nog veel eerder weg. Hij vermaakt zich prima in "de bunker", zoals hij het kamertje beneden noemt. Hij maakt examens en daar gaat heel veel tijd in zitten. Hij doet dus geen examen, maar maakt ze, zodat anderen ze kunnen doen. In het grootste geheim dus :-). Als ik daar beneden kom, maakt hij grapjes of ik wel met het pasje ben binnengekomen. Anders geen toegang. Ja, ja, ik heb het pasje er doorheen gehaald....... en zo gaat dat dan nog even door.

Peter vond het maar niks die overhangende "plak". Het leek hem niet goed voor het dak. Ik zag het niet zo somber in, maar om hem een plezier te doen, ben ik door de halve meter sneeuw gegaan, want vanaf de trap bij de voordeur is naar die kant toe niet geveegd of gelopen. Het viel nog niet mee om die plak af te steken, zo hard was het. En zwaar ook.

De sneeuw is trouwens al wel 20 cm in elkaar gezakt, dus gedaald. Dat liep heerlijk vanmiddag met Rush door de bossen. Wat hebben we lang gewandeld op de scooterpaden! Ook langs het meer, waar we afgelopen zomer vaak liepen, was een scooterpad. Je kon overal langs dat pad zien dat ze met die scooters het bevroren meer op waren gegaan. Moe, maar voldaan en volop genoten, kwamen we weer thuis. Tijd voor een "bakkie". Vanavond zat ik te emailen hier en schrok me werkelijk wezenloos, toen de plak sneeuw naar beneden gleed en op de grond terecht kwam, dus de hele handel. Ik denk dat je daar 's nachts wakker van zou worden. Lekker eten gemaakt na het bakkie van na de wandeling. Ook een toetje. Ze hebben hier niet zoveel toetjes als in Nederland. Alleen yoghurt, al dan niet met zgn fruitvullingen die ik altijd een beetje chemisch vind smaken, net als in Nederland, en ijs. Vla of al die andere toetjes kennen ze hier niet. Onbegrijpelijk. Peter wilde wel eens griesmeelpudding. Bah, dacht ik gelijk, denkend aan mijn jeugd toen ik er niet van hield. Ik heb het nog nooit gemaakt, kan je nagaan. Nou, eerst maar eens in het woordenboek kijken hoe het hier heet. Het heet Mannagryn. Ik had pas op de blog van Teunie (Eenvoudig leven) gezien hoe zij de verhoudingen doet, dus even opgezocht. Het staat er wel op z'n Zweeds op, maar ze doen er geen suiker in. "Vreemd" dacht ik toen, ik ga even bij Teunie kijken, daar zag ik het laatst. Nou dat was vorige week, en ik vond het best wel aardig. Vanavond maar weer eens maken. Ik had ook zo'n klein flesje gekocht, ik weet toch even niet hoe je dat spul noemt, maar het moet dan, in dit geval, naar amandel gaan smaken. Het rook zelfs een beetje naar Amaretto. Nou, wij benieuwd. Ben ik zo aan het roeren geweest en met die amandeldruppeltjes in de weer, dat ik de suiker ben vergeten! Nou, dat valt dan wel tegen. Niet dat ik er zoveel in doe, maar je mist het echt. Toen heb ik er op mijn bord maar zelfgemaakte aalbessen-/frambozenjam op gedaan. Dat maakte veel goed........

donderdag 27 januari 2011

Het kan vriezen en 't kan dooien

Het was gisteren min 25 graden om deze tijd. Twaalf uur later was het rond nul. En het waait stevig uit het Zuidwesten. Best een vreemde gewaarwording, wanneer ik de hond uitlaat en mijn ogen dicht zou doen is het net of ik in Nederland loop. Met Rush op weg gegaan met de spark en na een paar minuten lagen mijn hoofdband en handschoenen al in het mandje. Morgen wordt het plus twee of drie graden. Ben benieuwd of het "buitengordijn" er nu af zal vallen, misschien wel de hele plak van het dak. Nou dat zal je wel horen denk ik. Morgen ga ik weer met een nieuw projekt aan de gang.............lamp nummer twee :-) Voor nu eerst nog even een nieuw recept op Kokkerellen, het heet Rotfruktsgratäng.

Els en Max

Ze hebben hier onlangs een bord langs de weg gezet, zo'n driehoekig waarschuwingsbord voor overstekende elanden. Die komen 's winters dus afzakken vanaf de Noorse grens. Gelukkig zag Peter ze nog op tijd, de twee kolossale elanden toen we vanmiddag naar Dorotea reden. Het fototoestel had ik bij me, maar natuurlijk zat het in mijn tas en had ik het niet in de aanslag. Deze mooie foto - het is echt een foto - heb ik dus even geleend van het net. Ik was weer erg onder de indruk van deze, toch wel typische (om te zien dan), dieren. En ook vond ik ze weer zo groot! Doodleuk en rustig staken ze over. We waren op weg naar Els en Max en hij vertelde dat deze elanden veel energie kunnen halen uit weinig eten, zoals twijgen of boombast. Het was heel gezellig bij Els en Max en het is eigenlijk of we elkaar al langer kennen. Zaterdag gaat Els, met pijn in het hart, weer terug naar Nederland. Daar gaat ze alles in het werk zetten om deze kant op te komen. Ze heeft een appartement dat ze wil verkopen (nog interesse??? in het zuiden des lands????) en natuurlijk moet er nog veel meer gebeuren. Els vindt het leuk om te blijven emailen en ik denk dat ik ook voor haar spreek als ik zeg dat we vrienden kunnen zijn. Het klikt goed zogezegd :-)

dinsdag 25 januari 2011

De zon en de berg

De zon komt weer over de berg!

Het hangt al zo'n 36 uur zo.

Een mooi buitengordijn dus. Nu snap je gelijk dat er
hier op alle huizen plaat ligt en geen dakpannen.

Rush heeft vorig jaar direkt deze houten bank uitgekozen
als ideale plek (links op foto) voor haar. Zowaar mocht
Kerstin ook op de bank en ging Rush zelfs tegen haar
aan zitten. Els mocht er van de week ook al zitten.

Veel bloggers verlangen naar de lente heb ik gemerkt. Het lijkt me ook fijn, maar ik denk er niet teveel aan. Het is nog lang geen lente. Volgens de kalender hebben we pas de helft van de wintermaanden achter ons, dus waarom zou je jezelf pijnigen. Ik wil leven in het nu! Pluk de dag. Hoewel het me vandaag wel erg vrolijk stemde dat het zo enorm zonnig was. Sinds een week komt de zon weer over de berg heen! Vandaag scheen hij rond de middag, toen Kerstin hier was, dan ook heel vrolijk naar binnen. Dat, met de groene bomen erbij en de enorm vrolijke vogels buiten, deed wel aan het voorjaar denken. Maar zover is het nog lang niet. Kerstin zei dat het normaal is zo'n dooiaanval rond deze tijd. Daarna worden februari en maart weer koud. Het is prettiger om dan in de bossen te lopen zei ze, omdat de sneeuw aan de bovenkant dan een beetje dooit en weer opvriest, zodat er een hard laagje onstaat. Nou, dat biedt dan hoop voor de toekomst, want zondag liep ik hierachter in het bos op een scooterpad en dat was niet voor herhaling vatbaar. Vorige winter deed ik dat aldoor, maar nu is het nog niks. De sneeuwlaag is veel te dik. Het gaat 10 stappen goed en de 11e stap zak je in ene 30 of 40 cm weg. En je kunt het niet zien. Heel vermoeiend, ook voor de hond. Ik merkte vandaag achter de Hembygdsgård al dat een scooterpad veel beter te belopen viel. Nou, ik verlang ernaar zo nu en dan weer de bossen in te kunnen. Het was trouwens wel goed voor alle electriciteitsdraden hier in Jämtland (en elders) dat het gisteren zo gedooid had. Alle sneeuw en ijs was eraf gevallen. Kan geen kwaad lijkt me. De meeste draden waren door de sneeuw en ijs wel 10 tot 15 cm. dik! Dat is best zwaar.
Het was gezellig dat Kerstin hier was, je merkt echt dat ze nu op haar gemak is en bleef gezellig lang. Vanmiddag zijn we nog even naar Strömsund gereden. Morgenmiddag gaan we naar Els en Max in Dorotea. Komend weekend gaat Els alweer terug naar Nederland. Wat vliegt die tijd dan om, voor haar helemaal denk ik. Ben benieuwd naar haar ervaringen hier. We hebben zin om naar ze toe te gaan!

Let it freeze, let it freeze, let it freeze!

Vanmorgen vroeg groene bomen, bah!

En dan weer wat sneeuw graag! Wel het lijkt verhoord te worden, want het is nu weer onder nul en het sneeuwt. Vandaag was het +3°C! Niet normaal voor de koudste maand van het jaar in dit deel van Zweden. Het was vandaag in heel Zweden boven nul. Toen ik vanmorgen uit bed ging en naar buiten keek wist ik niet wat ik zag. Alles was groen, nou ja de bomen dan. Alle prachtige sneeuwdotten waren gesmolten, of door de temperatuur uit de bomen gevallen. Wat zonde! Juist gisteren kwam er een mailtje van Kerstin waar ze o.a. schreef: "God morgon vänner! Vädret har stabiliserats och naturen är underbart vacker med all snö i träden. Jag är tacksam för varje morgon när det inte har snöat under natten......." oftewel: "Goedemorgen vrienden! Het weer is gestabiliseerd en de natuur is wonderbaarlijk mooi met alle sneeuw in de bomen. Ik ben dankbaar voor elke morgen dat het niet heeft gesneeuwd 's nachts." Ook bij Kerstin is iemand die sneeuw ruimt met een tractor, maar die doet de hoofdpaden en uiteraard niet bij de deur en zo. Kerstin is weduwe en in de 70, dus ik kan me voorstellen dat je dan wel vindt dat er genoeg ligt zo. Morgen komt ze koffie drinken na de "gym" in Hoting. Ze zal het dus ook wel jammer vinden dat alle bomen groen zijn. De vogels waren ook zo duidelijk vrolijk aanwezig vandaag, die hadden ook het voorjaar al in hun koppie zo leek het. Nu wordt het weer 2 dagen onder nul en dan een week dooi overdag. Bah. Peter en ik vinden het hier 's winters het prettigst tussen -5 en -20. Echt waar. Je moet hier geweest zijn of hier wonen om dat te begrijpen. De sneeuw op het dak van het huis is op de nok gescheiden zodat het pak sneeuw aan de voorkant boven de keuken 1 meter is afgezakt en er nu dus een pak sneeuw van 1 meter uitsteekt. Dat is al een halve dag zo en we begrijpen niet dat die meter niet afbreekt. Misschien vannacht. Een gehavend dak! :-) De winter begon hier veel te vroeg, en we kunnen nog van alles krijgen, maar voorlopig gaat het kwakkelen. Wel ligt er nu veel meer sneeuw dan vorig jaar om deze tijd. Zelfs half februari, toen we naar Nederland reden lag er toen lang niet zoveel. Nu wel twee tot drie keer zoveel. Vanmorgen belde ook Jan Sikking van Midscand - Östersund. Ze hebben in Nederland weer voorlichtingsdagen voor mensen die erover denken te emigreren naar Jämtland. Hij wilde weten of onze gastenstuga komend seizoen beschikbaar zou kunnen zijn voor mensen uit Nederland als die hier in de buurt zouden willen rondkijken. Nou dat kan hoor. Het moet nog wel een beetje opgeleukt worden, maar in principe kan men er zo in. Behalve rond midsommar, want dat komt Carla, met haar vriend Kees! Met muziekinstrumenten! Ze gaan dan mee naar het midsommarfeest bij de hembydsgård, met instrumenten. Er speelt dan ook al een Zweedse man accordeon, dus vooral Wiveka ziet dat helemaal zitten! Zou heel leuk zijn. Ik kijk ernaar uit. Carla maakte ooit dat mooie V.O.C.-pak voor Peter. Een zeer creatieve dame!

zondag 23 januari 2011

Winterstemming

Koppången is een heel mooi winterlied, HIER gezongen door Helen Sjöholm.

Het is een Zweedse traditional, ook vaak met kerst gezongen.
Koppången is een natuurreservaat in Dalarna.
Zet je koptelefoon op, want dan klinkt het veel mooier,
doe je ogen dicht en geniet...
Of lees mee met de Zweedse tekst, wat is het een mooie taal!
Ik heb hier een vrije vertaling onder gezet.


Er is stilte om me heen in deze rustige winternacht
Van de kerk beneden in het dal zie ik het kaarslicht
En ik stopte voor een moment in dit winterparadijs
Toen ik een koor hoorde zingen door de duisternis en het ijs

En de stralen van de lichten achter de gewelfde ramen
Hebben de zielen verenigd in de hoop dat er iets groots staat te wachten
En ik weet dat degenen die ons hier hebben achtergelaten
dezelfde gedachten hadden als ik
We zijn als vlammen in de duisternis en sterren aan de hemel

En ik zie hoe ze schitteren en ze vervagen voor mijn ogen
En de waarheid komt dichterbij als een wonder in vermomming
We zijn hier voor een moment gevangen als een afdruk van een hand
Op een oud bevroren raam of een voetafdruk in het zand

Heel even ben ik eeuwig, dat is het enige dat ik weet
Ik ben hier en we delen onze dromen over onze bestemming
Het is koud hier buiten, de sneeuw is wit, maar ik ben warm diep van binnen
Ik ben warm omdat ik weet dat mijn geloof mijn gids zal zijn




vrijdag 21 januari 2011

Nog CD's uitpakken

Het bevroren meer bij het dorp hier met sneeuwscooter-
sporen om een uur of half vier

Het supermarktje in Svanabyn vandaag. De spullen van afgelopen zomer (gieter, harken, schoppen) hangen gewoon nog buiten. Dat kan hier dus gewoon. Niemand haalt het schijnbaar in z'n hoofd daar iets van te stelen.
Nou, de verhuiswagen kwam hier bijna een jaar geleden en ik moest nog steeds een stuk of 6 of 7 dozen uitpakken. Vaak denk je na een verhuizing dat je het net zo goed ingepakt kunt laten omdat je het eigenlijk niet mist. Maar hiervan miste ik toch echt best veel dingen. Maar het meeste miste ik toch wel mijn cd's! Wat heerlijk dat ik ze weer heb, en ik kon er eigenlijk best makkelijk bij. Had ik veel eerder moeten doen, want de 10 cd's die hier wel lagen begonnen me danig te vervelen. Ik heb ze weer allemaal op alfabet gezet, wel zo handig vind ik altijd. Ik wist niet welke ik nu het eerst op zou zetten. Weer mijn cd's van Van Morrison, Pink Floyd, U2, Lyle Lovett, Sting, Travis, Radiohead, Eels, Bob Dylan, John Mayall, en nog zooooooveel andere goede artiesten waar ik even niet aan denk. Maar ik houd ook van klassieke muziek op z'n tijd, bijv. altijd op zondagmorgen. Maar het meeste toch wel van rock ballads, sfeermuziekje is ook wel leuk op z'n tijd.
Oh ja, vergeet ik nog te zeggen wat die koeien hier rechts boven doen. Ik koop al jaren en jaren, ik denk al wel 20 jaar, een kalender van "Lang" (Amerikaans). Ik heb al diverse soorten gekocht maar kom toch altijd weer terug bij "Cows". De laatste jaren koop ik geen andere meer dan cows.
Het zijn prachtige kalenders. Deze plaat is dus van de maand januari. Hij is zo groot dat hij eigenlijk niet helemaal op de scanner past. Dus de plaat mist wat van de randen. Iedere maand zal ik hier de "Cows"-plaat van die maand zetten.
Zo, en dan ga nu in bad (i.p.v. douche) met lekker badzout er in en zo. Ik weet zeker dat ik erna zal denken: "Dat moet je toch eens vaker doen Gon!" .................

donderdag 20 januari 2011

Zevende hemel





Omdat ik geen foto's kan plaatsen van vandaag omdat ik er geen maakte, hierboven de foto's van een lamp, een vijfarmige lamp. De lamp heeft jaaaaaaaaaaaaaren boven de eettafel van mijn ouders gehangen. Ik kon hem niet wegdoen toen we vorig jaar het huis leeg moesten halen. Zoals zoveel dingen. Nu hangt hij hier boven de eettafel en dat vind ik hartstikke leuk! Ik begon eraan en dacht: "Als het niet staat, kan ik hem komende zomer altijd nog verkopen in de loppis. Als ik dan de kosten van de kapjes er maar uit heb." Maar ik doe hem helemaal niet in de loppis, want hij staat hier erg leuk en ik vind het ook echt een beetje Zweeds. Voor de kapjes betaalde ik overigens een habbekrats bij Xenos. Je zult begrijpen dat hij nu wit is en dat hij bij mijn ouders hing als op de onderste foto's. Maar nu over vandaag. De telefoon ging vanmorgen en ik zag in m'n beeldschermpje een zweeds mobiel nummer staan. "Misschien is het Els" dacht ik in een flits. Ik schreef laatst over de Nederlandse vrouw die naar Dorotea zou komen om haar lief te zien. Ze is nu in Dorotea, alhoewel... toen ik haar aan de telefoon had dacht ik eigenlijk al snel dat ze in de zevende hemel is i.p.v. in Dorotea. Ze is zo gelukkig met haar Max, maar ook overdonderd door de omgeving. "Wat is het hier MOOI!!! Ik maak foto's maar..." Inderdaad het is bijna niet over te brengen op huis-tuin-en keuken camera's. Wat een enthousiasme. Kortom het kan niet beter. Ze vroeg of we vanmiddag thuis waren. Ja, dat waren we. Leuk, ze zouden langskomen. Ik ben als de wiedeweerga een Ostkaka gaan bakken. Daar had ik de spullen voor in huis. Zie je maar, altijd makkelijk. Ik had ook nog zelfgebakken gemberkoekjes van eergisteren, die heel lekker zijn, maar ietsje te hard gebakken. Maar ik weet nu hoe het komt denk ik, dus volgende keer uitproberen of het beter kan. Nou en toen hebben we hier dus kennis gemaakt met Els en Max :-) Het was erg gezellig. De tijd eigenlijk te kort, maar ze moesten terug omdat Max voor een neefje, die in Dorotea op school zit en richting Noorse grens woont, zou koken. We weten inmiddels waar Max woont, ik wist gelijk welke 3 huizen ze bedoelden waar hij er één van heeft. Volgende week gaan we een bakkie terug halen, de 29e moet Els alweer terug naar Nederland. Dat zal haar wel zwaar vallen denk ik...

Speciaal voor Emma een foto van Rush

Ik heb Emma beloofd een foto van Rush te plaatsen op mijn blog. Nou Emma, hier is een leuke foto van haar. Grote oren heeft ze hè?! Rush is half boerenfox en die hebben kniporen. Maar bij Rush zijn ze helemaal overeind gaan staan. Maar je dacht natuurlijk dat we een husky hebben omdat we in Zweden zijn. Inderdaad worden hier veel sledehonden wedstrijden en -tochten gehouden met husky's, maar ook met andere hardlopende honden. Nou dag Emma, nogmaals een heeeeeeeeeeel leuk verjaardagsfeest! Emma heeft zaterdag haar verjaardagsfeest want ze is tien jaar geworden.

woensdag 19 januari 2011

Strömsund; Granngården en de Dollar Store

Het was werkelijk schitterend weer, al hadden ze het wel mis met de voorspelling van de temperatuur. Het zou rond de middag -7 zijn, maar het was -17. Maakt niet uit. We reden dus een poosje en genoten van het prachtige zonnige weer en de omgeving. Het was dus rond de -17. We zagen in ene mist hangen, nou mist is overdreven, nevel. De temperatuur steeg op slag naar -9 toen we erin reden en gelijk zagen we helemaal niets meer. Nou ja, bijna niets. Daar waar de ruitverwarming het eerst tegen de ruit blaast, was voor ons allebei nog een gaatje van ca. 15 cm om naar voren te kijken. Het zat tegen de buitenkant! De nevel bevroor gelijk op de ruit. Toen ik de verwarming op z'n hoogst zette, met de ventilator ook op z'n hoogst, was het snel weg toen de ruit warmer werd. Pffffffffffff, je schrikt je rot. Ook weer een weet voor de volgende keer, als je nevel ziet bij lage temperatuur, eerder zorgen dat je voorruit goed warm is. Op de foto hierboven naderen we Strömsund, het ligt beneden voor de berg in de verte.

Eerst naar Granngården, de winkel hierboven. Waar kun je die nu het beste mee vergelijken.....? Tja, ik denk een beetje met Welkoop. Granngården verkoopt heel goede kwaliteit spullen. Ook erg prettig personeel. In voor een praatje en een grapje, ook zeer behulpzaam. We vroegen naar rendiervoer, hij haalde de zakken van 20 kg. van achteren met een kruiwagen en legde ze voor ons in de auto. Peter vond nog een mooi tuigje voor Rush. Kostte maar omgerekend 13,-- euro, éénderde van wat het tuigje in Nederland kostte. Maar het is ook een heel ander tuigje, kan minder aan kapot. Is in één geheel genaaid en er zit maar één gespje aan. Het (erg mooie) tuigje uit Nederland heeft 4 van die gespen die bijv. ook op skeelers zitten. Wel erg prettig overigens. Maar nu hebben we altijd wat. Bij Granngården kan je in het voorjaar plantjes en potgrond kopen en van alles voor de tuin. Ze hebben heel veel diervoeders, ook goede merken hondenvoer. Werkkleding, tuin- gereedschap, en ga zo maar door. Ze verhuren ook freesmachines voor de tuin, verschillende typen voor weinig geld. Kan je er geeneen voor aanschaffen. In Hoting kan je er ook een huren, maar hier hebben ze er een die beter voor Peter geschikt is. Het moet er n.l. geen een zijn die zichzelf snel vooruit werkt, dat kan Peter met zijn beenprothese waarschijnlijk in die rulle grond dan niet bijhouden. Dus hij was blij dat hij afgelopen zomer die andere soort frees zag.

Daarna even over de brug richting Östersund. (Deze foto is erg mooi als je hem vergroot; klikklik). De brug gaat over een smalle verbinding tussen twee grote meren. Nou ja, op de kaart smal, maar in het echt toch nog een breed water zoals je op de foto hierboven kunt zien.

Vergeten een foto te maken van de "Dollar store", waarvoor we dus de brug over gegaan waren. Vind ik altijd leuk om even heen te gaan. Alles kost hier kronen in afgeronde bedragen, het goedkoopste is 10 kronen (bijv. heel veel mokken) en kan dan in een veelvoud hiervan geprijst zijn. Dus 20, 30, 40 SEK enz. Ook moeilijk te vergelijken met een Nederlandse zaak. Dat is over het algemeen moeilijk. Vooral ook omdat het hier dunner bevolkt is en zaken soms veel verschillende soorten dingen verkopen. Zo heeft de ijzerhandel/dhz hier in Hoting ook breigarens en haak- en breinaalden, als ook bijv. haarverf en een beperkt assortiment make-up. De Dollar Store is eigenlijk een beetje een giga grote Blokker, maar verkoopt bijv. ook wasmiddelen, autoshopmaterialen, koek en snoep, gordijnen, ondergoed, sieraden, echt van alles. Echt leuk en handig om soms even te neuzen. We gingen niet met een bepaald doel, maar ik kocht toch een nieuwe wokpan omdat de oude al aardig beschadigd is van binnen, eindelijk een "echte" pievorm, ondergoed, sokken, koekjes, cider. Kortom, je komt er altijd met meer uit dan je van te voren dacht. Op de laatste twee dingen na, waren ze ook echt wel nodig.

Hier komt je Strömsund weer binnen op de terugweg, als je net over de brug bent. Nog even een klein hapje gegeten en toen naar huis. Rush is altijd helemaal gek als we thuis komen. Als ik de garagedeur beneden open doe, begint ze boven te huilen, zoals een wolf zeg maar. Komisch gehoor. Dus meteen even mee naar buiten en ik haalde gelijk even de twee kruiwagens hout op die Peter vanmorgen al heeft klaargezet. Rush holt dan altijd als een gek mee. Toen dat in het stookhok lag, heb ik een grote plastic boodschappentas gevuld met rendiervoer (voor de reeën) en heb die in de mand op de spark gezet. Toen met de spark Rush uit gaan laten. Ik verwachtte er niet veel van dit samen met haar te doen. Dacht dat ze er niets van zou snappen, het misschien eng zou vinden of constant in de weg zou lopen. Maar onderweg viel mijn mond open. Toen ik heerlijk het heuveltje afroetsjte, liep ze keurig in hetzelfde tempo mee. Niet snuffelen of zo, nee, keurig naast mij! Ik vond het erg aandoenlijk en prees haar erg. We waren dus in een mum van tijd achter de watertoren, waar ik het voer wilde deponeren. Ze gezegd, zo gedaan. En nu ben ik benieuwd morgen. Als het weg is, heb ik natuurlijk al nieuw bij me en zal de keer daarop een krat op de spark zetten met voer. Op de terugweg heb ik Rush lekker laten snuffelen en zo, dus dat kwam voor haar ook nog goed :-)

dinsdag 18 januari 2011

Volle maan


Het is volle maan. Hij is erg fel, veel licht en hij staat ook vrij hoog. Vooral met de sneeuw lijkt het helemaal erg licht. De bomen werpen schaduwen op de sneeuw. De maan staat 's winters regelmatig zo'n 42.000 kilometer dichter bij de aarde dan wanneer hij op zijn verste punt staat. De verklaring ligt in de baan van de maan. Die is in feite niet helemaal rond. De baan van de maan is een ellipse baan. Zo komt het dat de aarde een paar keer per jaar dichter bij de maan staat. Het meest in de winter. De maan kan dan wel tot 30 procent meer oplichten dan in de zomer. Maar in ieder geval was het enorm mooi en zeer plezierig de hond nog even uit te laten. Ik kwam hier vlakbij bij het riviertje. Erin liggen keien. Ondanks dat het hier erg hard kan vriezen, loopt het water altijd. Nu kon ik dat 's avonds om tien uur gewoon zien. Prachtig scheen de maan precies op het water en op de hoopjes sneeuw op de keien. Er liggen ook dode bomen over het water, ook daarop ligt een laag sneeuw. Het was werkelijk zeer feeëriek! Het allerleukste was dat er een mailtje van Yvonne uit Östersund (nou ja, vlak bij Östersund, nog net platteland, zij is een Zweedse) was toen ik terug was. Ze was net met de hond uitgeweest en had zo genoten van de volle maan op de sneeuw die knisperde als chips. "Wat wil je nog meer?!" schreef ze. De foto bovenaan heb ik geleend van internet, maar geeft goed weer hoe het er dan uitziet. Het lijkt zelfs sterk op Tornvägen, die is alleen iets breder. Als ik eenmaal een andere camera heb met andere mogelijkheden, hoop ik ze zelf (bij benadering) zo te maken.
Morgen gaan we naar Strömsund, 50 km zuid. We willen even naar een paar winkels daar. Ik plaats nog wat foto's hieronder, gewoon van hier in de buurt.

Als ik met de hond loop, ga ik vaak richting dorp over Tornvägen (= grindweg met aan weerskanten bomen). Eerst kom je dan langs het fritidshus van Eric, dan verderop de watertoren (vandaar Tornvägen), dan hembygdsgården en dan het spoor. Na het spoor komt het meer bij het dorp. Hier komt de trein langs met boomstammen. Dagelijks naar Sundsvall. Afgelopen zomer liet ik zien waar vandaan deze trein vertrekt.


Als ik op de begane grond ben, zie ik dit vanuit een slaapkamerraam. Mooi trouwens, de zon op de bomen bij Clas.


Als ik beneden in de 'källare' (souterrain) ben ziet dat er zo uit :-)

maandag 17 januari 2011

Norråker

Vandaag was het maar -3 graden, dus goed weer voor een mooie rit. We wilden allebei heel graag naar Norråker, dus langs het Tåsjö (letterlijk vertaald Teenmeer) en dan tot het einde, ca. 50 km heen en dus ook weer terug. In Norråker is een Lanthandel (= supermarkt(je) en zij verkopen heerlijke kazen en van die harde gedroogde worsten. Veel hemgjord = "homemade" produkten uit de regio. Het was dus niet koud en met een auto met vier nieuwe verstuivers, een nieuwe ruit en een nieuwe accu (nou, nou) durfden we het wel aan natuurlijk. Jammer dat het donker weer was, er viel soms nog een beetje lichte sneeuw. Daardoor zijn de foto's niet scherp. Ik zit te denken aan een andere camera, maar moet me daar eerst eens in verdiepen. Ik denk aan een halfautomatische spiegelreflexcamera, die had ik vroeger ook in het analoge tijdperk. Nog tips? Altijd welkom. Nu nog wat foto's van vandaag. De foto hierboven herkenden jullie misschien nog van afgelopen zomer, de linkse dan. Nu dezelfde verlaten boerderij in de sneeuw. Ik kon niet op exact dezelfde plek gaan staan ivm een hoge sneeuwwal in de kant. De boom op de voorgrond bij de winterfoto staat op de zomerfoto rechts. Nu kon dat niet.
Het is de moeite om op de foto's te klikken, groot zijn ze n.l. mooier.